DE DOOD

.............

Dit artikel is geschreven op Kin 66: Witte Magnetische Wereldoverbrugger

Ik verenig om gelijk te trekken
Gelegenheid aantrekkend
Ik bezegel de opslag van de dood
Met de magnetische toon van doelgerichtheid
Ik word geleid door mijn eigen kracht verdubbeld

Laten we het eens over de dood hebben

De nacht voordat ik dit begon te schrijven, lag ik lang wakker in bed. Een constellatie van percepties kreeg vorm in een verontrustende openbaring. Ik voelde een sterke sensatie dat de waardering van het onzichtbare, het mysterie - het essentiële wegebt van de wereld.

Ik merk dat er steeds meer waardeoordelen worden gemaakt over diepgaande fundamentele aspecten van menselijke ervaringen, uitsluitend gebaseerd op oppervlakkige uiterlijkheden. In een vorig artikel heb ik dit lichtjes besproken met betrekking tot meditatie en hoe de reguliere gesprekken over het onderwerp zich neigt te concentreren op de materiële voordelen ten koste van het eigenlijke doel.

Maar datzelfde ongemakkelijke knagen dat ik voelde, herinnert me ook aan een paar verontrustende video's die ik onlangs bekeek, over ouder worden en de dood. Ga je gang en kijk even als je een paar minuten hebt...

Beide videomakers maken fascinerende en prachtig geproduceerde video's, die zeer educatief kunnen zijn. Maar voor mij logenstraffen deze twee video's in het bijzonder een (misschien niet-onderzochte) minachting voor de mensheid in sommige sectoren van de wetenschappelijke gemeenschap. Tegelijkertijd presenteren ze een grondig materialistische kijk op leven en dood onder een laag van sceptische geloofwaardigheid.

Natuurlijk maken deze video's veel interessante en scherpe observaties. Maar het hele uitgangspunt gaat over het idee dat mensen de realiteit van de dood niet aankunnen. We zijn te onvolwassen en fragiel om te accepteren dat de dood een deel van het leven is. En we moeten ernaar streven om ouder worden en dood uit te roeien zoals we elke ziekte zouden doen!

Langs dezelfde lijnen (en niet om hier een ruzie te maken) argumenteert Neil deGrasse Tyson: Als God wel bestaat, "ofwel de God is niet almachtig of niet geheel goed. Het kan niet echt beide zijn, gezien alle manieren waarop het universum ons wil vermoorden." Zo'n verklaring verraadt opnieuw een veronderstelling dat de dood zelf absoluut negatief is, eerder dan gewoon een ander aspect van een enorm en mysterieus universum.

Ik denk dat het probleem met materialistische of positivistische wetenschap is dat hun methoden alleen afhangen van wat kan worden beargumenteerd, afgeleid of berekend op basis van de fysieke wereld die we via de zintuigen kunnen waarnemen. Een dergelijke beperking is als het plaatsen van een dwangbuis op intelligentie of zelfs verbeelding. Of zoals het gevangen zetten van het bewustzijn - dat verschillende methoden en manieren van ervaren heeft.

Sterker nog, zo'n basis van begrip elimineert volledig elke acceptatie of ontvankelijkheid voor het idee van een ziel of iets essentieels in elk menselijk wezen dat bestond voordat het lichaam tot leven komt en dat daarna zou blijven bestaan.

Tyson zegt verder: "een asteroïde zorgde dat 70% van alle levensvormen uitgestorven... 65 miljoen jaar geleden vloerde dat de dinosauriërs." Hier gebruikt hij een hypothese van iets dat we nooit echt kunnen weten door de bestaande wetenschappelijke middelen te gebruiken die ons ter beschikking staan om het bestaan te ontkennen van wat misschien nooit op deze manier te weten is. Dit is absurd, maar toch is het een voorbeeld van de gangbare praktijk in debatten over het bestaan van alles wat onzichtbaar of onmeetbaar is.

Deze trends geven me een diep gevoel dat we helaas het contact verliezen met wat voor mij de wortels van dit bestaan zijn.

Is er iets menselijkers dan nadenken over vragen als: "Waarom ben ik hier?" Waar was ik voordat ik hier was? Waar zal "ik" zijn wanneer ik sterf? Wat is de dood? Wie ben ik? Als ik niet mijn gedachten ben, wie of wat ben ik dan? Is "ik" een functie van mijn biologie? " Inderdaad, de meeste mensen, ongeacht hun culturele afkomst, overwegen dergelijke dingen van nature, vooral als kinderen.

Maar zijn dit kinderdingen? Moeten we dit niet nog meer overwegen naarmate we ouder worden? Of kan het zijn dat de effecten van een door materialistisch-gedreven, fysieke/oppervlakkigheden-geobsedeerde beschaving onze voortdurende waardering van het onzichtbare en van deze betekenisvolle vragen hebben ontmoedigd?

Origineel: Death

Over de schrijver Jacob Rhythmic Dragon: Sinds 2002 bestudeert en gebruikt hij de 13-Manenkalender om zijn ervaring met TIJD radicaal te ontwikkelen. In zijn rol als directeur Communicatie voor de Foundation for the Law of Time, heeft hij talloze mensen van over de hele wereld geholpen om de 13-Manenkalender te leren kennen en om TIJD als magie en synchroniciteit te ervaren.